7 лепшых практык распрацоўкі праграмнага забеспячэння

Распрацоўка высакаякаснага праграмнага забеспячэння працуе па простым прынцыпе – звярніце ўвагу на асноўныя прычыны, якія ўплываюць на працэс распрацоўкі праграмнага забеспячэння, каб ліквідаваць сімптомы памылковага праграмнага забеспячэння, і кожны раз працягвайце распрацоўваць і падтрымліваць якаснае праграмнае забеспячэнне. Лепшыя практыкі распрацоўкі праграмнага забеспячэння выкарыстоўваюцца менавіта для гэтага. Яны аб прымяненні правераных і правераных метадаў у працэсе распрацоўкі праграмнага забеспячэння і не спыняюцца на простым ліквідацыі непаладак, але паглыбляюцца пад паверхню і вылечваюць асноўную прычыну няякаснага праграмнага забеспячэння.

Згодна з нашым вопытам, найбольш эфектыўныя перадавыя практыкі распрацоўкі праграмнага забеспячэння :

1. Ітэрацыйная распрацоўка праграмнага забеспячэння
2. Analyse des besoins
3. Выкарыстанне кампанентных архітэктур
4. Праграмная візуалізацыя мадэлі
5. Строгі кантроль якасці
6. Suivre régulièrement les progrès
7. Кантраляваныя адхіленні ад вызначаных патрабаванняў

Давайце разгледзім іх больш падрабязна.

1) Ітэрацыйная распрацоўка праграмнага забеспячэння

Класічныя працэсы распрацоўкі праграмнага забеспячэння ідуць па мадэлі вадаспаду, дзе працэс распрацоўкі праграмнага забеспячэння лінейна рухаецца ад аналізу патрабаванняў да праектавання, тэсціравання і разгортвання. У той час як праблема мадэлі вадаспаду простая і выразная, заключаецца ў тым, што любая памылка і рызыка пераносяцца на наступны этап, так што чым бліжэй вы падыходзіце да разгортвання, тым цяжэй і даражэй адмяніць памылкі з папярэдніх этапаў. Напрыклад, сама першапачатковая канструкцыя можа мець недахопы ў дачыненні да яе ключавых патрабаванняў, і яе позняе адкрыццё можа прывесці да дарагіх перарасходаў або нават адмены праекта.

Ітэрацыйная распрацоўка праграмнага забеспячэння – больш бяспечная і разумная альтэрнатыва мадэлі вадаспаду. Гэта ўключае ў сябе бесперапыннае адкрыццё, вынаходніцтва і ўкараненне, прычым кожная ітэрацыя скануецца на наяўнасць памылак і прабелаў, якія пазней могуць прывесці да праблем.

Лепшыя практыкі ітэратыўнай распрацоўкі праграмнага забеспячэння ліквідуюць некалькі асноўных прычын праблем распрацоўкі праграмнага забеспячэння:

• Любое непаразуменне становіцца відавочным на ранняй стадыі жыццёвага цыклу, калі можна выправіць сітуацыю
• Водгукі карыстальнікаў заахвочваюцца, каб выявіць рэальныя патрабаванні да сістэмы
• Ітэрацыйная мадэль прымушае каманду распрацоўшчыкаў засяроджвацца на найбольш крытычных праблемах, прысвойваючы меншы прыярытэт праблемам, якія не з’яўляюцца крытычнымі або ўяўляюць сур’ёзную небяспеку для поспеху праекта
• Бесперапыннае ітэрацыйнае тэсціраванне забяспечвае аб’ектыўную ацэнку і ранняе выяўленне адхіленняў ад патрабаванняў, памылак праектавання або тэсціравання, неадпаведнасцей і г.д.
• Рабочая нагрузка каманды распрацоўшчыкаў размяркоўваецца раўнамерна на працягу ўсяго цыкла распрацоўкі, у той час як зацікаўленыя бакі могуць атрымаць больш дакладнае ўяўленне аб статусе праекта

2) Аналіз патрабаванняў

Мы ўсе ведаем, што ў любым праекце па распрацоўцы праграмнага забеспячэння разуменне і кіраванне патрабаваннямі кліента – нялёгкая задача. Звычайна яны дынамічныя і могуць часта змяняцца на працягу цыкла распрацоўкі. Вельмі важна ацаніць змены ў гэтых патрабаваннях і ацаніць іх уплыў на праект, а затым спланаваць выніковыя кампрамісы і рашэнні. Патрабаванні павінны расстаўляцца па прыярытэтах, фільтравацца і адсочвацца, што палягчае выяўленне неадпаведнасцяў. Таксама важна разумець больш шырокія бізнес-мэты кліента і ўяўляць, як праграмны прадукт, які ствараецца, можа даставіць кліента да гэтага хутчэй.

Між тым, аналіз сапраўдных функцый і магчымасцей сістэмы з’яўляецца бесперапынным працэсам, таму што цалкам ведаць патрабаванні сістэмы на працягу ўсяго працэсу практычна немагчыма. У той жа час сістэма павінна быць гатовая адпавядаць патрабаванням праекта, таму каманда распрацоўшчыкаў павінна актыўна ацэньваць і дакументаваць неабходную функцыянальнасць і абмежаванні сістэмы. Аналіз патрабаванняў – адзін з найважнейшых метадаў распрацоўкі праграмнага забеспячэння.

3) Выкарыстанне кампанентных архітэктур

Кожны праект мае некалькі зацікаўленых бакоў (напрыклад, распрацоўшчыкаў, тэсціроўшчыкаў, аналітыкаў, канчатковых карыстальнікаў, тэхнічных аўтараў і г.д.), і кожны з іх мае розныя чаканні ад праекта. Натуральна, тады ўсе яны будуць па-рознаму глядзець на праект і яго сістэму. Каб кіраваць рознымі чаканнямі, адначасова кантралюючы ітэрацыі ў працэсе распрацоўкі, кампанентная архітэктура сістэмы апынулася найбольш эфектыўнай. Такім чынам, якое рашэнне дазваляе архітэктура? Вось кароткі спіс:

• Арганізацыя праграмнай сістэмы
• Выбар структурных элементаў і інтэрфейсаў, якія складаюць сістэму
• Састаў структурнага элемента сістэмы
• Выбар розных архітэктурных стыляў, якія ўдзельнічаюць у працэсе распрацоўкі

Архітэктура праграмнага забеспячэння ўключае яго структуру, паводзіны, выкарыстанне, функцыянальнасць, прадукцыйнасць, устойлівасць, паўторнае выкарыстанне, зразумеласць, эстэтыку, а таксама тэхналагічныя абмежаванні і каталізатары. Кампанентныя архітэктуры ўстойлівыя і дазваляюць кіраўнікам праектаў размяркоўваць працу паміж усімі задзейнічанымі камандамі, ізаляваць апаратнае забеспячэнне і вызначаць залежнасці праграмнага забеспячэння. Ён таксама падтрымлівае паўторнае выкарыстанне або наладжванне існуючых кампанентаў з мноства камерцыйна даступных крыніц. Больш за тое, архітэктура на аснове кампанентаў забяспечвае ітэрацыйную распрацоўку праграмнага забеспячэння, забяспечваючы бесперапынную эвалюцыю архітэктуры сістэмы і палягчаючы ідэнтыфікацыю і ліквідацыю любых рызык.

4) Візуалізацыя праграмнага забеспячэння мадэлі

«Стварэнне» мадэльнага праграмнага забеспячэння дапамагае распрацоўшчыкам, зацікаўленым бакам і ўсёй камандзе праекта лепш візуалізаваць і разумець, што ствараецца. Яны могуць атрымаць лепшае ўяўленне аб тым, як праграмны прадукт будзе паводзіць сябе ў рэальным асяроддзі, а таксама дакументаваць найбольш прыдатную і найбольш прадукцыйную архітэктуру сістэмы. Гэта таксама дапамагае гарантаваць, што праграмнае забеспячэнне будзе працаваць гэтак жа эфектыўна ў больш шырокім асяроддзі і суіснаваць з іншымі сістэмамі, як і ў аўтаномнай наладзе.

Такія інструменты візуальнага мадэлявання, як Unified Modeling Language, дазваляюць распрацоўшчыкам ствараць мадэль у адпаведнасці са сваімі спецыфікацыямі і хаваць/адкрываць функцыі пры неабходнасці. Стварэнне мадэльнага праграмнага забеспячэння дапамагае падтрымліваць узгодненасць паміж патрабаваннямі праекта, дызайнам і рэалізацыямі, лепш паведамляць аб любых архітэктурных зменах і памяншаць складанасць праграмнага забеспячэння.

5) Строгі кантроль якасці

Пасля разгортвання праграмнага забеспячэння пошук памылак і іх выпраўленне можа каштаваць дзясяткі тысяч ці нават мільёны, што робіць кіраванне якасцю найважнейшай лепшай практыкай. Каманды распрацоўшчыкаў павінны пастаянна ацэньваць якасць праграмнага забеспячэння ў дачыненні да яго функцыянальнасці, надзейнасці, прадукцыйнасці прыкладанняў і прадукцыйнасці сістэмы. Асноўная дзейнасць па тэсціраванні засяроджана на стварэнні тэстаў для кожнага ключавога сцэнарыя, г.зн. асобных аспектаў чаканага паводзін праграмнага забеспячэння. Тэст будзе ўключаць ацэнку функцыянальнасці праграмнага забеспячэння шляхам праверкі таго, якія аспекты не працуюць і чаму. У спалучэнні з ітэрацыйнай мадэллю распрацоўкі, дзе кожнае змяненне правяраецца, вы можаце атрымаць надзейнае праграмнае забеспячэнне.

6) Рэгулярна адсочвайце прагрэс

У праектах распрацоўкі праграмнага забеспячэння ўсё можа змяніцца вельмі хутка. Кіраўнік праекта павінен праглядаць і ацэньваць новыя функцыі, патрабаванні і абнаўленні на штотыднёвай аснове, гарантуючы, што яны застаюцца ў межах абяцанага бюджэту і графіка дастаўкі. Гэта таксама дапамагае гарантаваць кліентам поўную празрыстасць і ўносіць нестабільнасць у працэс распрацоўкі.

7) Кантраляваныя адхіленні ад вызначаных патрабаванняў

Агульнай праблемай пры распрацоўцы праграмнага забеспячэння з’яўляецца тое, што задзейнічана некалькі распрацоўшчыкаў, і яны могуць быць у іншай камандзе або нават у розных месцах, што ўскладняе для іх супрацоўніцтва і кіраванне некалькімі ітэрацыямі, версіямі, выпускамі, прадуктамі і платформамі. Без дысцыплінаванага кантролю працэс развіцця ператвараецца ў хаос.

Такім чынам, важна кантраляваць і каардынаваць артэфакты распрацоўшчыкаў і каманд, усталёўваючы паўтаральныя працоўныя працэсы для кіравання. Гэта дазваляе менеджэрам праектаў лепш размяркоўваць рэсурсы на аснове прыярытэтаў праекта. Таксама становіцца лягчэй сачыць за зменамі, каб вы маглі актыўна выяўляць праблемы і рэагаваць на іх. Каардынацыя і кантроль ітэрацый і выпускаў запатрабуе ад вас усталявання праверанай базавай лініі пасля кожнай ітэрацыі, палягчэння адсочвання розных выпускаў у праграмным забеспячэнні і актыўнага балансавання ўздзеяння змяненняў.

Dernières pensées

Нягледзячы на тое, што мы падзяліліся некаторымі з ключавых перадавых практык, тое, што робіць распрацоўку праграмнага забеспячэння паспяховай, калі кліент, распрацоўшчыкі і кіраўнік праекта працуюць разам у цесным супрацоўніцтве для дасягнення агульнай мэты. Акрамя таго, памятайце пра гэта лепшыя практыкі распрацоўкі праграмнага забеспячэння – гэта не толькі напісанне кода. Гаворка ідзе аб пастаўцы прадукту, які дапамагае вырашаць рэальныя праблемы, а не толькі кароткатэрміновыя рашэнні.