Top 7 beste praktijken voor softwareontwikkeling

De ontwikkeling van software van hoge kwaliteit werkt volgens een eenvoudig principe: zorg voor de hoofdoorzaken die van invloed zijn op het softwareontwikkelingsproces om de symptomen van foutieve software te elimineren, en blijf telkens opnieuw software van hoge kwaliteit ontwikkelen en onderhouden. Best practices voor softwareontwikkeling worden gebruikt om precies dat te bereiken. Ze gaan over het toepassen van geteste en bewezen praktijken op het softwareontwikkelingsproces en stoppen niet bij het eenvoudigweg oplossen van problemen, maar gaan onder de oppervlakte en behandelen de onderliggende oorzaak van software van slechte kwaliteit.

In onze ervaring zijn de meest effectieve best practices voor softwareontwikkeling:

1. Iteratieve softwareontwikkeling
2. Vereiste analyse
3. Op componenten gebaseerde architecturen gebruiken
4. Model software visualisatie
5. Strikt kwaliteitsbeheer
6. Houd de voortgang regelmatig bij
7. Gecontroleerde afwijkingen van gedefinieerde vereisten

Laten we deze in meer detail bekijken.

1) Iteratieve softwareontwikkeling

Klassieke softwareontwikkelingsprocessen volgen het watervalmodel, waarbij het softwareontwikkelingsproces lineair verloopt van de analyse van de vereisten tot het ontwerp, het testen en de implementatie. Hoewel eenvoudig en gedefinieerd, is het probleem met het watervalmodel dat alle fouten en risico’s worden doorgeschoven naar de volgende fase, zodat hoe dichter je bij de implementatie komt, hoe moeilijker en duurder het is om fouten uit eerdere fasen ongedaan te maken. Het oorspronkelijke ontwerp kan bijvoorbeeld zelf gebreken vertonen met betrekking tot de belangrijkste vereisten en de late ontdekking ervan kan leiden tot kostbare overschrijdingen of zelfs het annuleren van het project.

Iteratieve ontwikkeling van software is een veiliger, slimmer alternatief voor het watervalmodel. Het gaat om continu ontdekken, uitvinden en implementeren, waarbij elke iteratie wordt gescand op fouten en hiaten die later tot problemen kunnen leiden.

Best practices voor iteratieve softwareontwikkeling pakken verschillende hoofdoorzaken van softwareontwikkelingsproblemen aan:

• Eventuele miscommunicatie komt vroeg in de levenscyclus aan het licht, wanneer het mogelijk is om de situatie recht te zetten.
• Feedback van gebruikers wordt aangemoedigd om de werkelijke vereisten van het systeem te achterhalen
• Het iteratieve model dwingt het ontwikkelteam om zich te richten op de meest kritieke kwesties en lagere prioriteit toe te kennen aan kwesties die niet kritisch zijn of een serieus risico vormen voor het succes van het project.
• Continu, iteratief testen maakt een objectieve beoordeling mogelijk en maakt vroegtijdige detectie mogelijk van afwijkingen van vereisten, ontwerp- of testfouten, inconsistenties, enz.
• De werklast van het ontwikkelteam wordt gelijkmatig verdeeld over de hele ontwikkelcyclus, terwijl de belanghebbenden een duidelijker beeld krijgen van de projectstatus.

2) Analyse van eisen

We weten allemaal dat bij elk softwareontwikkelingsproject het begrijpen en beheren van de eisen van de klant geen eenvoudige taak is. Ze zijn meestal dynamisch en kunnen vaak veranderen in de loop van de ontwikkelingscyclus. Het is essentieel om wijzigingen in deze vereisten te evalueren en hun impact op het project te beoordelen, en vervolgens plannen te maken voor de daaruit voortvloeiende afwegingen en beslissingen. Requirements moeten worden geprioriteerd, gefilterd en bijgehouden, zodat het makkelijker wordt om inconsistenties op te sporen. Het is ook belangrijk om de grotere bedrijfsdoelen van de klant te begrijpen en je voor te stellen hoe het softwareproduct dat wordt gemaakt de klant daar sneller kan brengen.

Ondertussen is het analyseren van de werkelijke functies en mogelijkheden van een systeem een continu proces omdat het bijna onmogelijk is om de vereisten van een systeem volledig te kennen gedurende het hele proces. Tegelijkertijd moet het systeem klaar zijn om aan de projecteisen te voldoen. Daarom moet het ontwikkelteam actief de vereiste functionaliteit en beperkingen van het systeem beoordelen en documenteren. Requirement-analyse is een van de belangrijkste best practices op het gebied van software-engineering.

3) Op componenten gebaseerde architecturen gebruiken

Elk project heeft meerdere belanghebbenden (zoals ontwikkelaars, testers, analisten, eindgebruikers, technische schrijvers, enz. Natuurlijk kijken ze dan allemaal anders naar het project en het systeem. Om hun verschillende verwachtingen te beheren en tegelijk de iteraties in het ontwikkelingsproces te controleren, blijkt een op componenten gebaseerde architectuur van het systeem het meest effectief. Welke beslissing maakt de architectuur mogelijk? Hier is een korte lijst:

• De organisatie van het softwaresysteem
• Selectie van de structurele elementen en interfaces waaruit het systeem bestaat
• De samenstelling van het structurele element van een systeem
• De verschillende bouwstijlen selecteren die betrokken zijn bij het ontwikkelingsproces

De architectuur van software omvat de structuur, het gedrag, het gebruik, de functionaliteit, de prestaties, de veerkracht, het hergebruik, de begrijpelijkheid, de esthetiek en de technologische beperkingen en katalysatoren. Op componenten gebaseerde architecturen zijn veerkrachtig en stellen projectmanagers in staat om het werk te verdelen over alle betrokken teams, hardware te isoleren en softwareafhankelijkheden te identificeren. Het ondersteunt ook het hergebruik of de aanpassing van bestaande componenten uit de vele commercieel beschikbare bronnen. Bovendien maakt de componentgebaseerde architectuur best practices voor iteratieve softwareontwikkeling mogelijk door continue evolutie van de architectuur van een systeem mogelijk te maken en het gemakkelijk te maken om eventuele risico’s te identificeren en op te lossen.

4) Visualisatie van modelsoftware

Het “bouwen” van modelsoftware helpt ontwikkelaars, belanghebbenden en het hele projectteam om beter te visualiseren en te begrijpen wat er wordt gemaakt. Ze kunnen een beter idee krijgen van hoe het softwareproduct zich zal gedragen in een echte omgeving en ook de meest geschikte en best presterende systeemarchitectuur documenteren. Het zorgt er ook voor dat de software net zo efficiënt werkt in een grotere omgeving en samenwerkt met andere systemen als in een standalone opstelling.

Met visuele modelleertools zoals de Unified Modeling Language kunnen ontwikkelaars een model maken volgens hun specificaties en functies verbergen/ontsluiten als dat nodig is. Het maken van modelsoftware helpt om consistentie te behouden tussen projectvereisten, ontwerpen en implementaties, om architecturale wijzigingen beter te communiceren en om de complexiteit van software te verminderen.

5) Strikt kwaliteitsbeheer

Als de software eenmaal is uitgerold, kan het tienduizenden of zelfs miljoenen kosten om de bugs te vinden en te repareren, waardoor kwaliteitsbeheer de meest kritieke best practice wordt. Ontwikkelteams moeten continu de kwaliteit van software beoordelen op functionaliteit, betrouwbaarheid, prestaties van applicaties en systeemprestaties. De belangrijkste testactiviteit richt zich op het maken van tests voor elk belangrijk scenario, d.w.z. individuele aspecten van het verwachte gedrag van de software. Bij een test wordt de functionaliteit van de software beoordeeld door te controleren welke aspecten niet werken en waarom. In combinatie met het iteratieve ontwikkelingsmodel waarbij elke wijziging wordt getest, kun je een robuust stuk software klaarstomen.

6) Houd de voortgang regelmatig bij

In softwareontwikkelingsprojecten kunnen dingen heel snel veranderen. De projectmanager moet wekelijks nieuwe functies, vereisten en updates beoordelen en evalueren en er tegelijkertijd voor zorgen dat ze binnen het beloofde budget en het leveringsschema blijven. Dit verzekert klanten ook van volledige transparantie en brengt instabiliteit in het ontwikkelingsproces.

7) Gecontroleerde afwijkingen van gedefinieerde vereisten

Een veelvoorkomende uitdaging bij softwareontwikkeling is dat er meerdere ontwikkelaars bij betrokken zijn, die zich in een ander team of zelfs op verschillende locaties kunnen bevinden, waardoor het voor hen moeilijker wordt om samen te werken en meerdere iteraties, versies, releases, producten en platforms te beheren. Zonder gedisciplineerde controle vervalt het ontwikkelingsproces in chaos.

Het is daarom belangrijk om de artefacten van ontwikkelaars en teams te controleren en te coördineren door herhaalbare workflows in te stellen voor het beheer. Hierdoor kunnen projectmanagers resources beter toewijzen op basis van de prioriteiten van een project. Het wordt ook eenvoudiger om veranderingen te monitoren, zodat je actief problemen kunt ontdekken en erop kunt reageren. Coördinatie en controle van iteraties en releases vereist dat je na elke iteratie een geteste basislijn vaststelt, het makkelijker maakt om verschillende releases in de software bij te houden en de impact van veranderingen actief afweegt.

Laatste gedachten

Hoewel we enkele van de belangrijkste best practices hebben gedeeld, is wat softwareontwikkeling succesvol maakt wanneer de klant, de ontwikkelaars en de projectmanager nauw samenwerken aan een gemeenschappelijk doel. Onthoud ook dat Best practices voor softwareontwikkeling gaan niet alleen over het schrijven van code. Het gaat om het leveren van een product dat echte problemen helpt oplossen en niet alleen kortetermijnoplossingen.